KÜÇÜK BİR ERKEK ÇOCUĞU

Evde gün boyu ev işi, yemek, bulaşık, çamaşır, ütü, temizlikle yorulan annesini gören küçük erkek çocuğu; akşam babasının eve gelince kanepeye uzanıp annesine hizmetçi muamelesi yaptığını fark etti. “Baba annem de gün boyu çalıştı yoruldu, ona biraz yardım etsek.” diyecek oldu, korktu diyemedi.

Çocuk babasıyla berbere, maça, gezmeye giderdi. Babasının ağzından çıkan sözler bazen karşı tarafın annesiyle ilgili olurdu. Özellikle sinirlenince. Neden karşı tarafın annesiyle başlayan öfkeli cümleler söylediğini sormak isterdi ama soramazdı küçük erkek çocuğu. Babasının para kazanmasını çok büyük bir çaba ve övünç sebebi olarak sık sık dillendirirken annesinin evde yaptıklarını sıradan, basit işler görmesini yadırgıyordu sebebini soramasa da.

Annesini bütün bunlara rağmen çok mutlu görürdü, özellikle babasının işten geleceği saatlerde annesinin tatlı telaşını fark etmemesi imkansızdı. Hafif bir makyaj yapar, saçlarını açar, güzel kıyafetlerini giyerdi annesi. Babası zile basar basmaz kapıya koşardı ikisi de.

Çoğu zaman yorgun ve asık suratlı olan babası hemen mutfağa geçer bir eliyle kravatını çözmeye çalışırken diğeriyle ocağın üstündeki tencerelerin kapağını aralardı.

O gün söylemek istedi babasına: Annesinin gözlerinin içine bakarak yanağına mütebessim bir buse kondurmasını fakat diyemedi.

Son günlerde annesini sık sık ağlarken görüyordu erkek çocuğu. Aslında sebeplerini biliyordu, bildiklerini diyemedi… Gücü sadece gidip sıkı sıkı sarılmaya yetti annesine.

Küçük erkek çocuğu kendine söz verdi. Büyüyüp evlendiğinde babasına diyemediği her şeyi kendi kendine diyecekti.

Çünkü biliyordu ki küçük oğlu ya da kızı onun annesine hak ettiği değeri, sevgiyi ve ilgiyi gösterdiğini görünce çok mutlu olacaktı.

Çünkü biliyordu ki küçük erkek çocuğu, babası hak ettiği değeri sevgiyi ve ilgiyi gösterseydi annesi gizli gizli ağlamayacaktı.

Çünkü biliyordu ki küçük erkek çocuğu, babası hak ettiği değeri, sevgiyi ve ilgiyi gösterseydi annesine, annesi bir gün bütün eşyalarını ve küçük erkek çocuğunu alıp başka bir eve taşınmayacaktı.

Çünkü biliyordu ki küçük erkek çocuğu, annesinin tek istediği hak ettiği değeri, sevgiyi ve ilgiyi görmekti.

Annesiyle yeni bir düzen kurduğunda vazgeçti babası gibi olmaktan küçük bir erkek çocuğu.

Varsın erkeklik elden gitsindi.

Sevdiği kadın evden gitmesindi. Çünkü biliyordu ki küçük erkek çocuğu bu, akşamları babam geldi diye kapıya koşamamak demekti oğlu için.

Erkekliği o gün öldürdü içinde küçük bir erkek çocuğu.

ZÜHRE